شیعه و سنی در حقیقت تاریخ اسلام و میراث بزرگ اسلامی با یکدیگر شریک اند و آنچه امام حسین (ع) برای امت اسلامی بجا گذاشته فراتر از آن است که بتوان آن را به قوم و قبیله و یاهم مذهب خاصی منصوب کرد.

حضرت امام حسین (ع) متعلق به تمام جهان اسلام بوده و هیچ نسبتی به مذهب و یاهم قبیله خاص نداشته است، زیرا بینش اسلامی متحد و پیرو بر اصول و اساسات قرآن و حدیث مبارک می باشد.

بناًء به وضاحت می توان گفت که حضرت امام حسین (ع) و یارانش اشخاصی بوده اند که خود را برای هدایت و پیروی نسل های بعدی از ارزش های جامعه اسلامی قربانی کردند.

زمانیکه یادی از امام حسین (ع) به سر زبان ما جریان پیدا می کند ناخوداگاه اشک در چشمان ما حلقه زده ، بند بند وجود ما را به آ تش می کشد. زمانیکه از کربلا نامی برده می شود همه در ماتم و سوگواری فرو می روند.

محرم و یا عاشورا برگ های کتاب سرخی است که امام حسین (ع) و یارانش خط به خط آنرا با خون های مبارک شان حک کرده اند. اما آخرین شب کربلا شب عجیب و درد ناک است.

لشکر سی هزار نفری در پیشا پیش کاروان عاشورا با شمشیر های برنده صف کشیده اند، حسین(ع) شب هنگام یاران خود را جمع می کند و می فرمایند : من در میان اصحاب جهان با وفا تر و بهتر از اصحاب خود نمی دانم، در میان خانواده ها مهربانتر از خانواده خود نمی شناسم. خداوند همه شما را جزای خیر دهد من به همه شما اجازه می دهم تا در هنگام تاریکی شب اینجا را ترک نمایید. زیرا این مردم مرا می خواهند، ولی یاران حضرت امام حسین (ع) می گویند ما دست از تو برنمی داریم. نیزه به سینه ای دشمن می کوبیم و تا دسته شمشیر در دست داریم با آنها می جنگیم الی اینکه جام شهادت را بنوشیم.
تاریکی شب افراد فاسد که دشمنان واقعی اسلام اند حضرت امام حسین و یاران وی را به شهادت می رسانند امت مسلمه را برای همیش در محرم و عاشورا سیا پوش می سازند. اما آنانیکه حقیقت عاشورا را درک کرده اند می دانند که در راه خدا جان دادن ادای دین است.

به هر صورت امام حسین و یاران وی برای صلح و وحدت مسلمین خود را به حق سپردند تا نسل های بعدی جهان اسلام راه درست را پیموده و در مقابل نابسامانی ها در جامعه خود مبارزه نمایند.

ولی هستند اشخاص دیگری که با استفاده از نام اسلام افراد بی گناه را با انجام عمل انتحار و ترور از بین می برند که در اصل این خود نه اساس و نه روش اسلامی بوده بلکه مخالف ارزش های واقعی مکتب اسلام می باشد.

در حالیکه امام حسین (ع) خود را به رضای حق تسلیم کرد و در مقابل پدیده های منفی که اسلام را خدشه دار می کند مبارزه نمود. حالا این ملت های اسلام باید در مقابل مشکلات و پدیده های منفی مبارزه نمایند و راه امام بزرگ را تعقیب نموده و جامعه واقعاً اسلامی را که مبتنی بر اصل اخوت و صلح باهمی می باشد پایه ریزی نمایند.

به گفته ی شاعر:
از حسين اكتفا به نام حسين نبود در خور مقام حسين‏
بلكه يابد كه خلق در يابند علت اصلى قيام حسين‏
كشته شد زير بار ظلم نرفت به به از قدرت تمام حسين‏
بهر احياى دين شهادت يافت زنده شد نام دين ز نام حسين

پویا

>>>   بلی واقعاُ خون بر شمشیر پیروز شد و یکصد و پنجاه سال بعد از حادثه کربلا، خداوند به حکمرانی دولت اموی ها خاتمه داد و خلافت به دست عباسیان رسید.

>>>   همان چند سال اول بعد از قیام امام حسین علیه السلام با روشنگری امام سجاد و زینب کبری علیهم السلام حکومت آل ابی سفیان نابود شد و بعد از یزید که از فرط شرابخواری به درد معده مبتلا شد و هلاک شد، معاویه پسرش بالای منبر رفت وگفت ما خاندان بنی سفیان خلافت را از خاندان پیامبر غصب کرده ایم و پدرم یزید که من ننگم می آید نام او را ببرم و پدر بزرگم معاویه و جدم ابوسفیان به خاندان پیامبر ظلم کردند و من نمیخواهم راه آنها را ادامه دهم ای مردم خلیفه بر حق شما امام علی ابن حسین علیه السلام سجاد است سپس مروان بن حکم که پیامبر او و پدرش را ملعون خوانده بودند بالای منبر رفت و گفت او دیوانه شده است و حکومت بنی امیه را ما بدست میگیریم.....!
>>>   متاسفانه امروز داعش و تکفیریهای ظالم از نسل یزید حاکم شده است و جنایات را تکرار میکند اما خوی این ظالمان از جدشان یزید است خداوند لشکر حق را یاری کند تا این ها از زمین محو شوند و این لکه ننگ از دامان امت اسلام پاک شود ابا عبدالله الحسین علیه السلام به همه مسلمانان جهان درس مقاومت عزت و آزادگی و توحید و مبارزه با کفر و ظلم و هوس پرستی دادند و همه مسلمین آزاده جهان نسبت به ایشان مدیون هستند ما در قلبمان حضرت امام حسین علیه السلام زنده اند و هیچ گاه ایشان را فراموش نمیکنیم خدایا از تو میخواهم بر این بنده حقیرت منت بگزاری و همانند سال قبل زیارت اربعین من کربلا بروم .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است