ما مردم، مردم واكنش سريع جهان هستيم.

يعنی اينكه در هر اتفاق رخ داده در دنيا، عاجل واكنش نشان می دهيم آن هم واكنش از نوع افغانی اش. اين در حالی است كه اكثريت ما هنوز در زندگی بدوی بسر می بريم و اكثريت ما بی سواديم و بعد چند تا جمله ظاهرا مدرن را بكار می بريم و از كسی قهرمان و از كس ديگر خاين می سازيم و يا كسی را كافر و كسی را مسلمان و كسی را خوب و كسی را بد می پنداريم. ما زود دچار غرور مي شويم و به چند گپ ساده فريب می خوريم و فكر می كنيم هست و نيست دنياييم.

(ملت افغان در ان پيكر گُل است). ما مردم موج سواريم و به همين دليل خوراک خوب سازمان های استخباراتی منطقه و جهان هستيم و از همين خاطر است كه هر جا جنگ است، حضور ما نيز هست در حالي كه فكر می كنيم وظيفه كمک به مظلومان و آوردن صلح در جهان را به ما سپرده اند، كشور خودمان با جنگ و نفاق و ظلم دست و پنجه نرم می كند.

اينها را نوشتم كه به بگويم لطفا كمی از معيارهايی كه برای كشور خوب و آدم خوب داريد، در خودتان جستجو كنيد تا كشور خوب داشته باشيم.


شیدخت یوسف زاده

>>>   شبدخت جان به این سایت خوش آمدی ! در مورد نوشته ات که کمی آمیخته به ابهامات است تبصره یی ندارم ام اجازه میخواهم بیتی از شعر اقبال لاهوری را که شما یک مصراعش را درینجا آورده اید به گونهء درست تر آن بنویسم:
آسیا یک پیکر آب و گل است
ملت افغان در آن پیکر، دل است

>>>   آســـیا یک پیکــــــــــر آب وگــــــــــل است
مــلـــــت افــــغـــآن دران پیکـــــر دل است
یا شعر عصری تر:
آســیـــای جنــــــــوبـــــــی افغانستــــــــــان است
پاکـســــتــــــــان لانـــه تـــــــــــرورستــــــان است

>>>   اسیا یک پیکر اب و گل است
قوم نادان انتحاردران یک مشکل است

>>>   افغانستان یک پیکر اب و ګل است
ولی مشکل کلان اینجا مهاجر است
مغل است و چغل است

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است