رهبران حکومت باید بدانند که مسوول این وضعیت کیست؟

ما بدین فکر هستیم که نخبگان سیاسی و فکری افغانستان مسوول این وضعیت آشفته اند زیرا نخبگان سیاسی و فکری افغانستان هم تصمیم گیرنده است و هم اعمال تصمیم به دست آنها است.

به عنوان مثال؛ نخبگان سیاسی دو جریان انتخاباتی دو بار توافق کردند که نتیجه انتخابات را می پذیرد و حکومت وحدت ملی تشکیل می دهد اما هر بار، دو طرف نسبت به توافق صورت گرفته کوتاهی نمودند و از اجرای آن سر باز زدند. هر دو جریان به جای توجه به وضعیت سیاسی، امنیتی و اقتصادی مردم بیشتر در فکر منافع شخصی شان است. هر دو جریان در صدد آن است تا قدرت و منافع خود را بهینه سازد. هر نخبه سیاسی که منافع خود را در خطر بیبیند و خود را در قدرت سهیم نداند به دنبال آن است تا توافق صورت گرفته را زیر پا نموده و وضعیت کنونی را تداوم بخشد.


حمید پویا

>>>   طرویکه در قانون اساسی ما ذکر به عمل آمده است که ملت افغانسان متشکل از ا قوام مختلف می باشد، بنابراین سیاسیون کشور ما کوشش کردن که افغانستان بطرف بحرا ب تفرقه سوق نگردد و یکی از اولویت های ارشد برای او تشکیل حکومت وحدت ملی است اما رییس جمهور رفتار خود کامه ، خود سرانه یا دلجواهی اش توزیع قدرت عادلانه را با دیکته هم تباران پاکستانی خود تمام دستگاه امنیتی حکو مت وحدت ملی را به یک تبار اختصاص داده است. منظور ما از حکمت وحدت ملی یعنی همه مردم هماهنگ فکر کنند. وحدت مردم یعنی نبود تفرقه و نفاق و درگیری و کشمکش بین اقوام ، حتی در جماعتی که از لحاظ اعتقاد دینی مثل هم نیستند, می توانند اتحاد داشت باشند، می توانند کنار هم باشند، می توانند دعوا برسر کرسی ها یا مقام نکنند. هدف از تشکیل حکومت وحدت ملی یعنی تقسیم کرسی ها بین اقوام شایسته سالار تحصیل کرده است و منظور از تشکیل حکومت وحدت ملی تقسیم قدرت بین دو تیم و یا تیکه داران بی سواد قومی نیست. در حقیقت این تیکه داران دلالان سیاسی بیش نه بودند. رفاه و ثروت به صورت استثنایی برای خود و اعضای فامیل خود در طی چهارده سال بدست اورند. باتصف از عدم مدیریت در امو ر اصلاحات و حکومت داری خوب وضیعت نا بساما ن امروز کشور را ربط آن با مسائیل اقتصادی وضعیت بد معیشتی مردم و بی بیکاری باعث فرار قشر جوانان تحصیل کرده کشور ما شده است که تصویری آن را رسانهای بین المللی در اختیار خوانندگان مردم افغانستان در سرتاسر جهان قرار داده هند. زیر کشور های کمک دهنده با جامعه جهانی وقتی کمک های خود را به افغانستان می کنند یکی از خواسته حکومت داری خوب " است که مهم ترین شاخصه آن مبارزه با فساد است و اکنون در چنین فضایی که همه مردم کشور ما از وضعیت فساد انتقاد می کنند. نتیجه کار یک سال حکومت بحران ملی قطع کمک جامع جهان در حال حاضر میلیو نها نفر در سراسر افغانستان گرسنه ، بی مسکن و تفریباُ آنها فقیر مطلق هستند و هم به گونه فوری به غذا قوت لا یموت نیاز دارند. در واقع دولت رفاه نوعی نظام سیاسی است که خود را مسئول بهبود وضع عمومی اتباع کشور باید بداند و مزایای مادی را برای بیکاران ، بیماران از کار افتادگان و پیران فراهم کند. تعویض اداره کشور با گزینش شایسته ترین شخصیت های ملی وطندوست ، مسلکی ، محزب وقلبل قبول برای ملت افغانستان. خلاصه ادامه راه حکومت داری در افغانستان از سبب تیکه داران قومی دشوار است اما با ایمان قوی به خداوند شجاعت و حمت سربازان ما و حدت ملت با غیور ما می توانم.
داکتر یارمحمد حیدر زاده دکتر علوم حفاظت محیط زیست

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است