بیشتر از یک هفته از جنگ قندوز می گذرد اما به نظر می رسد که هنوز حداقل نصف شهر در کنترل طالبان است. کسانی، دلیل کندی تصفیهِ شهر را قطع حملات هوایی آمریکایی ها دانسته اند که به دنبال حمله بر شفاخانهِ ملکی شهر، اتفاق افتاده است. ناتوانی نیروهای امنیتی افغانستان در تصفیه قاطع و سریع یکی از شهرهای نسبتا بزرگ، نشان می دهد که آنها با تمام فداکاری های شان، به تنهایی قادر به دفاع نیستند.

در چنین وضعیتی، تنها بدیل عملی، نیروهای مردمی هستند که می توانند از سوی دولت در کنار نیروهای امنیتی در مقابل طالبان استفاده شوند اما تجربهِ گذشته ما و کشورهای دیگر نشان می دهد که مسلح ساختن مردم و نیروهایی که خارج از ساختار نیروهای امنیتی رسمی عمل می کنند، می تواند به تضعیف و یا حتی فروپاشی دولت بیانجامد. دولتی که در ایجاد هماهنگی در میان بخش های مختلف نیروهای مسلح رسمی اش با مشکل روبرو است، چگونه می تواند نیروهای مسلح بی شمار مردمی و غیر رسمی را کنترل کند؟

در وضعیت فعلی، مسلح شدن مردم و نیروهای دفاعی مردمی، اجتناب ناپذیر است. مردم نمی توانند، منتظر بنشینند تا طالبان از راه برسند و زندگی شان را تباه کنند اما آیا دولت قادر به کنترل این نیروها خواهد بود؟

آیا افغانستان با مسلح شدن گسترده نیروهای مردمی و غیر رسمی، عملا اولین گام هایش به سوی فروپاشی را برداشته است؟ اگر جواب آری باشد، پس می توان ادعا کرد که طالبان در کار شان موفق بوده اند، چون اختلافات درونی فرماندهان ضد طالب بسیار جدی و عمیق است و در دراز مدت نمی توانند با هماهنگی و به دور از درگیری های داخلی عمل کنند.


عبدالله وطندار

>>>   حادثه درد آور کشتار دست جمعی شهروندان بیگناه و بی دفاع قندوز و بزرگترین گناه نابخشیدنی برای سران حکومت و مسئولان امنیت دولت از اثر غفلت و ظیفوی که مرتکب خیانت ملی شده اند ، مقصر اصلی فاجعه درد آور عدم مدریت کشور از سر قوماندان عالی قوای مسلح ریس جمهور شورای امنیت و مشاور امنیت وزیر داخله و سرپرست وزارت دفاع ریس امنیت ملی کشور هستند. سر قوماندان عالی قوای مسلح ریس جمهور محمد اشرف غنی و مسئوولان ، مذرت خشک و بستن چشم شان بر حقایق با تصور اینکه مردم نا آگا ه و نا بینا ...

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است