از حکومت وحدت ملی به حکومت وحدت ملی

از عمر حکومت وحدت ملی یک سال و یک هفته گذشت. دستاورد حکومت وحدت ملی به زعامت داکتر غنی و داکتر عبدالله چیست؟ شعارهای دوران مبارزات انتخاباتی شان عملگرانه بود و یا بلوف های انتخاباتی؟

خشت اول گر نهد معمار کج
تا ثریا می رود دیوار کج

در منظومه کش و قوس بندی های انتخاباتی ولول دادن "توپ" بازی به دور دوم اظهر من الشمس بود که تقلب کلان دور از انظار مردم مهندسی شده و آینده تاریک در انتظار مردم است. سرانجام حدس و گمانه زنی ها درست از ماشین حسابگران کاتب و تحلیل گران امور درآمد و حکومت وحدت ملی بایک سال بودن اش بجای اینکه جشن پیروزیش را تجلیل می کرد در سقوط قندوز اشک تمساح ریخت.

انتخابات روند دموکراتیک و مردم سالاری است واین پروسه زمانی می توانست موفق باشد که به آرای مردم احترام گذشته می شد ورای گوسفندها از رای آدم ها پر ارزش ترنمی بود ولی سرنوشت انتخابات را گوسفندهای امیرخیلی در کوهای سلیمان رقم زد و تاوانش را امروز مردم بیچاره و رنجدیده می پردازد.

یک سال ازحکومت وحدت ملی گذشت نه تنها کوچکترین دستاورد ندارد بل بزرگترین خیانت و جنایت درحق مردم صورت پذیرفت. هزاران انسان بیکار و مهاجر شد. میلیون ها انسان شهید و زخمی شد. به صدها کودک درد بی مادری و بی پدری را در کوچه های ناکسی فریاد می کند ولی دادرسی به این فریاد ها نیست که نیست.

داکتر غنی بعد از قدرت رسیدنش چنان فکرکرد که جامعه خمیری است در دستان نامبارکش که هرچه خواست درست می کند و حتی به قانون توشیع شده خودش عمل نکرد. قانون ثبت احوال نفوذ در باب توزیع شناسنامه ها بعد از جدال های پرحاشیه پارلمان تصویب و به توشیع رییس جمهور رسید بعد در جریده رسمی نشرشد ولی پافشارهای پی هم فاشیست ها، غنی از توزیع شناس نامه ها طفره رفت.

انتقال جغرافیایی جنگ از جنوب به شمال اگرچه در زمان زعامت کرزی ریخته شد ولی بگونه عملی درحکومت یک ساله غنی و عبدالله آنچه لازم بود این ماموریت صورت عمل گرفت. شمال کشور به شدت تحت فشار ناامنی قرار دارد و اشرف غنی وزرات جنگ را بامفلوک ترین آدم به عنوان سرپرست مدیریت می کند و حکومت غنی ننگین ترین سند را با مخالفان دولت در دندی غوری بغلان امضا و به آنها هویت سیاسی بخشید.

سران حکومت وحدت ملی تعهد کرده بودند بعد از دو سال قانون اساسی را ورق بزنند بازنگری در نظام سیاسی داشته باشند و پست اجرایی به صدارت تفویض یابد ولی بعد از گذشت یک سال دیده می شود که اجرای این پیمان خیلی سنگین است و حال قدرت زمینه سازی انتخابات پارلمانی را ندارند.

سیاست خارجی و برخورد چندگانه داکتر غنی با همسایه ها را نمی توان ساده گرفت. غنی به پاکستان چندین بار سفر داشت و حتی تا دست بوسی یک ملای پاکستانی پیش رفت. رفتن به دروازه ملای پاکستانی جایگاه تاریخی چند هزار ساله ما را زیر سوال برد ولی آنچه انتظار داشت برعکس برآمد و امروز افغانستان قبرستان بیش نیست ولی برخورد جناب داکتراشرف غنی با همسایه های دیگرمان بگونه ای است که پیامد خوب نخواهد داشت.

آنچه را داکتر غنی دستاورد می خواند دست بردن به پرونده های خاک خورده کابل بانک وبازپرس خاینین زمان کرزی در وزارت شهرسازی است اما چیستی صورت مساله آنها هنوز آنچه لازم بود بگونه عملی آن انجام نیافت.

ناکامی ها شکست و ریخت های حکومت وحدت ملی را نمی توان با بررسی یکی دو پرونده خیانت مساوی ساخت. اگر سران حکومت وحدت ملی می خواهند از نفرت مردم و شرم تاریخی در امان باشند یکی از سه گزینه ذیل را عمی کنند:
- به سرپرستی از وزارت دفاع تا والیان پایان دهند، آدم های کاردان صادق و توانمند را دراین پست ها بگمارند. انگیزه جنگ را درصف نیروهای امنیتی ایجاد و حمایت مردم را با خود دریابند. برای پاکسازی دشمن از تمام قدرت خود کار بگیرند اختلافات قومی، سلیقه ای و سیاسی را کنار بریزند وحدت ملی را قوت بخشند. به داد ستون پنجم برسند و آنهایی که خیانت می کنند دادگاهی نمایند.

- در صورت نداشتن شهامت اجرای نکات فوق به انتخابات زود هنگام فکر کنند تا حکومت یک تن دو سر عمرش به پایان برسد و یک حکومت فراگیر ملی با یک تن و یک سرقد بکشد.
- گزینه دیگری که غنی و عبدالله را در دادگاه تاریخ تا اندازه ای برایت می دهد پیش کردن استفادء شرافتمندانه شان به حضور مردم است با این کار می توانند یکی از سنت گذاران خوب در جامعه باشند و در دل تاریخ نیک نام حک شوند.

عنایت الله مبارز


تاریخ انتشار: ۱۰:۰۳ ۱۳۹۴/۷/۱۸	کد خبر: 103812	منبع:	پرینت