هفت میزان یک سال قبل دروازه های اميد در دل مردم براي بهبود وضعيت کشور وجود داشت. با گذشت يک سال از عمر حکومت وحدت ملی اما طوریکه دیده می شود دروازه های اميد بسته شده اند و ديگر کمتر شهروند کشور دل به اين آب و خاک بسته اند.

قشر جوان و تحصيل کرده کشور در فکر فرار از کشور است. گواه آن صفوف طولانی در گرفتن پاسپورت در رياست پاسپورت کشور، سفارت ایران و سفارت ترکیه است. بنابر گزارش ها، افغانستان بعد از سوريه و عراق سومين کشوری است که بيشترين مهاجر را دارد. اين در حالی است که ریيس جمهور غنی و ریيس اجرايی عبدالله سخن های بس شيرين و نغز از توسعه، رشد اقتصادی و بهبود زندگی عمومی مردم می گویند. اکنون به يک سال از عمر اين حکومت گذشته است، بررسی و ارزيابی کارکرد و عملکرد حکومت وحدت ملی خالی از فايده نيست.

بيکاری و فقر در جامعه بيداد می کند. قدرت و توان خريد شهروندان به پايين ترين حد ممکن خود رسيده است. بيکاری و فقر بدون شک، انحرافات و کجروی را در سطح جامعه افزايش داده است. اگر چه تحقيقي در اين مورد صورت نگرفته است اما تجربه نشان می دهد که افزايش بيکاری و فقر در يک جامعه کجروی و انحرافات اجتماعی را افزايش می دهد. بنابراين، می توان گفت که اوضاع اجتماعی کشور نيز چندان تعريفی ندارد. امنيت اجتماعي شهروندان نيز خدشه دار شده است.

مبارزه با فساد و آوردن اصلاحات در بخش هاي مختلف تنها در حد حرف و سخن باقی مانده است. پرونده فساد کابل بانک باز شد اما نتيجه آن معلوم نشد. فسادهای ميلياردی وزيران پيشين دست نخورده باقی مانده است. اصلاحات در کميسيون انتخابات و نظام انتخاباتی با اما و اگرهای زيادی همراه است. اصلاحات در بخش تدارکات و قراردادی های وزارتخانه معلوم نيست که نتيجه قابل قبول در پی داشته باشد.

اگر بخواهيم سخن از دستاورد حکومت وحدت ملی در يک سال کاری آن بزنيم، بايد گفت: بن بست های پی در پی مهمترين دستاوردشان است.

در عرصه سياست خارجی نيز، حلقات پنچگانه ریيس جمهور راه به جايی نبرد. اولين شکست حکومت در عرصه سياست خارجی دوری از پاکستان و بازگشت به نقطه اول است. اشرف غنی در روز مراسم تحليف از پنچ حلقه در سياست خارجی خود نام برد. حلقه اول روابط با کشور هاي همسايه بود. حلقه اول اولويت استراتژيک برای حکومت وحدت ملی داشت.

اکنون اما حکومت در حلقه اول سياست خارجی خود با بن بست مواجه گشته است. نه مشکلات تاريخی ميان افغانستان و پاکستان حل شد و نه حکومت قادر به استفاده از حلقه اول سياست خارجی خود براي بهبود اوضاع و احوال امنيت و اقتصاد کشور شد. بنابراين، حکومت وحدت ملی در عرصه سياست خارجی نيز موفق ظاهر نشده است.

سلیم نیک بین

>>>   سران حکومت و حدت ملی ضعف و نا توانی شان را طی مدت یا سال در مدیریت حکومت داری نشان داده هند که نتوانسته اند در زندگی مردم کشور جنگ زده تغییر اندک به وجود بیارند. بر اساس گزارش حقوق بشر سازمان ملل متحد 60 فیصد مردم افغانستان زیر خط فقر قراردارند و از آن جمله 30 فیصد آن در فقر مطلق بی سرپنا در زیر چارده های زندگی می کنند. اینها حاشیه نشینان سخت احتیاج روز مره آنها به یک بریده نان است و حاشیه نشینان از بی برنامه ای حکومت اغلب شغلی ندارند و همواره روحیه نا امیدی در آنها در طی سیزده سال حکومت های نابکار شعله ور ساخته است وهمه چیز را این حاشیه نشینان سیاه و تیره می بینند. یکی از دلیل مهاجرت گروه عظیم از همو طنان ما از وضعیت کنونی نا بسامان افغانستان هیچ امید واری در پر کردن دستر خوان خالی شان از روش کار حکومت داری حکومت و حدت ملی طی یک سال دیده نشد و وجود گسترش روز افزون فقر در بین عام اقشار مردم ما و نیز حاشیه نشینی در سرتاسر افغانستان از بی برنامه بودن وزر ای حکومت و روشنی برای مقابله فقر اقتصادی و فرهنگی دیده نشد و جوانان امید زیاد را و سیله ترقی و پیشرفت خود قرا می دهند و از نظر کمبود شغلی در سرتاسر کشور نا امید شده اند و برهمین اساس جوانان به سمت کشور های خارجی روی می آورند. تقویت امید به زندگی خوب یک حالت روحی است که اگر در انسان وجود داشته باشد از انگیزه ونشاط فراوانی برخورد دار می شود وسبب پیروزی و موفقیت در کار ها می کردد. اکثریت مردم اگاه صاحب قلم کشور شاهد هستند که سران حکومت در یک سال مصرف چانه زنی تقرر کرسی ها با افراد کم تجربه کم تحصیل تنها اکتفا بچه فلان شخصیت و یا برادر فلان شخصیت بودن و تا اکنون هم استند , بنابر این سران حکومت به هیچ کدام تعهدات خود در تامین خدمات رفاه شهروندان نه توانستند جامعه عمل بپوشانند. دولت دموکراتیک وظیفه دارد که امکانات بهداشتی درمانی فراهم ، در رفع بیکاری اقدام جدی ، تامین مسکن به بی سرپنا هان عمل جدی و فراهم نمودن خدمات آموزشی برای هم شهروند ، عمران معاش برای گزراندن زندگی , متقاعدان ، معلولین و مععیو بین از تولد تا مرگ برای هم اتباع کشور تا مین کند. متخصصان محیط زیست بر اساسی پالیسی سازی معتقد اند که در حال حاضر برای پایان بخشیدن به فقر جدی و با برقراری امنیت در روستا و نواحی دریچه ای به سوی فرصت مبارزه با فقر وجود دارد , با مدیریت سالم از منابع آبی و اراضی می توان در قدم اول مقابله با گر ما یش زمین و هم مبارزه با فقر و بیکاری در روستا ها کرد.در قدم دوم با جذب کدر های مجرب و مستعد هایدرو تخنیک و اگرانوم با مدیریت سالم آنها فقر و بیکاری را به حاشیه راند و افغانستان به زود ترین فرصت از نگاه مواد غذایی به خود کفایی رساند. محاسبه طراحی سازی های منابع آبی و کاسه بند سازی آبها های خروشان ما با تولید برق آبی و نیز از آب کاسه بند ها بوسیله ساخت شبکه های آبرسانی برای تامین توسعه زراعت و باغداری در کشور ما از سابق کاملا مشهود است. آب در رشد درختان و گیاهان و غذا و میوه ها و به طور کلی طبیعت و محیط زیست نقش عظیمی در معشیت در شهروندان کشور ما دارد
داکتر یارمحمد حیدر زاده کارشناس محیط زیست

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است