تاریخ انتشار: ۱۱:۱۹ ۱۳۹۴/۷/۶ | کد خبر: 103158 | منبع: | پرینت |
سفر با بس های که بیش از پنجاه مسافر را با خود دارد معجزه است معجزه ای که با گذشتن از خم و پیچ های سالنگ با سرعت نور در حال به وقوع پیوستن است و رسیدن به سلامت هم که معجزه یی بالاتر از آن.
از خوف و خطر طالب و دزد و راهزن و راه گیر که بگذریم این دوازده ساعت داخل بس هم کم از بودن زیر شکنجه داعش نیست.
تا کتابی را دستت می گیری صدای موسیقی مزخرفی بلند می شود که مغزت را به جوش می آورد حق اعتراض هم نداری چون اکثریت مسافران موافق اند که قطغنی بشنوند تو که نمی خواهی به گوش هایت پخته بگذار گور پدرت!
تا بخواهی برای چند دقیقه یی هم که شده چشم پت کنی و استراحت بکنی، بگو مگوی مسافران با کلینر بلند می شود و به شدت از خواب می پری بگو مگو هم تا آنجا که با فحش دادن های خواهر و مادر یکی دیگر به پایان می رسد. یکی در کنارت بدون آن که بپرسد و یا حتی اعتنایی داشته باشد هر ده دقیقه سیگارش را روشن می کند و پف می کند.
قصه ها و قهقه های بلند دو نفره و چند نفره هم که صفت آدم های به ظاهر با تربیت اش است.
بوی پاها و تعفن هم که سر جایش
پ ن : خلاصه اینکه کلا خاطره است، آدم کیف می کند.
من که از این سفر ها زیاد تجربه کردم امیدوارم شما تجربه کنید و کیف اش را ببرید.
نوید محمدی
>>> کـســـت فیروز قندزی را هم شنیدی؟؟؟؟
>>> محمدی صاحب واقعا" چنین است که نوشته یی ! اما سفر در بس های پنجاه و چند نفری، با این همه نکات منفی یی که دارد یک حسن هم دارد و آن اینست که مسافران، مجبور به همدیگر پذیری و ارج گزاری به عقاید دیگران میشوند، هرچند با نظریات آنان موافق هم نباشند.
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است