حکومت بالاخره اعتراف کرد که در طول مدت 10 ماه گذشته پاکستان، افغانستان را فریب داده است. در پی افزایش حملات هراس افکنی در کابل و دیگر ولایت های کشور سران حکومت وحدت ملی سرانجام به انتقاد از پاکستان لب گشودند. اشرف غنی معتقد است که هنوز لانه های های تربیت انتحاری و کارخانه های ساخت بمب که مردم را به خاک و خون می کشد در پاکستان فعال است. وی همچنین وعده داد که یک هیات بلند پایه حکومت روز پنجشنبه به پاکستان برای مشخص شدن راهبرد پاکستان در کار مبارزه با هراس افکنی و حفظ روابط با افغانستان سفر خواهند کرد.

هارون میر تحلیل گر مسایل سیاسی در برنامه فراخبر در مورد سیاست کشور مقابل پاکستان گفت: تاریخ افغانستان بارها در قبال پاکستان تکرار شده است. در دهه 90 به سفرهای رییس استخبارات افغانستان به پاکستان خوش بین بودیم که پاکستانی ها حتمن در برنامه خود تغییر خواهند آورد اما تغییری دیده نشد. در مدت حکومت حامد کرزی حتی بارها رییس جمهور وقت از پاکستان به نیکی یاد کرد و آنان را برادر خطاب کرد. در آغاز مذاکرات خوش بینی هایی وجود داشت اما تجربه تلخ گذشته احتمال می داد که پاکستان حکومت را اغفال کند و این کار را نیز کرد.

وی افزود: در10ماه گذشته تمرکز حکومت ملی روی برنامه مذاکرات با طالبان و بهبود روابط با پاکستان بود که به بهای سیاسی، اقتصادی و فاصله میان حکومت و مردم افغانستان تمام شد. حکومت مجبور است این بها را بپردازد. پس از 10 ماه به مردم افغانستان برگردد و اعلام کند که ما در سیاست خود در مورد پاکستان اشتباه کردیم. مشکل اساسی این است که حکومت افغانستان موقف گیری مشخصی در قبال پاکستان ندارد. پاکستان توانسته است در مقابل آمریکا ایستادگی کند و افغانستان هیچ گونه ابزار فشاری در برابر پاکستان ندارد.

هارون میر افزود: در زمان حکومت اسلامی حداقل یک گزینه وجود داشت که رهبری وقت توانستند مردم را بسیج کند. حداقل از طریق مقاومت توانستیم مانع دخالت پاکستان در کشور شویم. باور ندارم که بتوانیم پاکستان را درانزوای سیاسی قرار دهیم و یا در برابر آن اعلام جنگ کنیم. البته گزینه هایی وجود دارد. سیاست خارجی و دیپلماسی پاکستان هیچ زمان بر شفافیت، اعتماد و اعتبار استوار نبوده است. پاکستانی ها در جهان در فریب دادن شهرت خاص خود را دارند و آنان هیچ گاهی در هیچ نقطه ای در منطقه چه با هند و چه با ایران صادق نبوده اند. ما یک ملت هستیم و ظرفیت حکومت افغانستان نیز به ملت افغانستان بر می گردد. در دوران مقاومت شرایط بسیار دشوار بود اما مردم افغانستان توانستند به پاکستانی ها نشان دادن که از راه زور و جنگ نمی توانند سیاستی را بر مردم تحمیل کنند.

آگاه امور سیاسی، نیاز کشور را تعهد سیاسی دانست و گفت: حکومت افغانستان اول به تعهد سیاسی نیاز دارد که در خود به وجود بیاورد چون حکومت در فقدان سیاسی قرار دارد. باید یک نوع انسجام آورده شود تا تا حداقل در مقابل پاکستان اتحاد داشته باشیم. مشکل افغانستان در طول تاریخ مشکل سیاسی بوده است. ملت آماده قربانی شدن برای کشور خود هستند اما سیاستمداران کشور دچار یک نوع تشنج داخلی هستند. آنان بر یکدیگر اعتماد و این رویکرد را باید تغییر داد.رهبری سیاسی افغانستان تنها منوط به حکومت وحدت ملی نمی شود. شخصیت های برجسته سیاسی در کشور داریم که می توان آنان را دور یک محور جمع کنیم و آن محور مقاومت و ایستادگی در مقابل پاکستان است. ما انتظارداریم جناب رییس جمهور تنها اتکا به سخنرانی نکند و به گفته های خود جامعه عمل بپوشاند.

کد (18)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است