بدبختی ما این است که اگر آمریکا دوست ما است، دوست صمیمی تر پاکستان است و اگر انگلیس دوست ما است دوست صمیمی و قدیمی تر پاکستان است. در واقع آسیبی که می بینیم از سوی دوستان خود می بینیم | ||||
تاریخ انتشار: ۰۹:۵۲ ۱۳۹۴/۵/۲۹ | کد خبر: 101118 | منبع: | پرینت |
پس از سفر هیات کشور به اسلام آباد براساس حملات اخیر در کابل، طرف پاکستانی خواسته های خود را مطرح کرد. به رسمیت شناختن خط دیورند توسط دولت افغانستان، جلوگیری ازساخت بند برق در دریاهایی که آب آن به پاکستان می رود، باز بودن راه های آسیای میانه از طریق افغانستان برای پاکستان، مناسبات هند و افغانستان در حدی که پاکستان را به شک نیندازد، عدم استفاده از خاک افغانستان علیه پاکستان، سهیم شدن طالبان در قدرت، 35 درصد تعیینات نظامی در افغانستان به خواست پاکستان و ترانزیت رایگان برای پاکستان خواسته های طرف پاکستانی گفته شده است. حال با توجه به خواسته های پاکستان، افغانستان چه سیاستی در پیش خواهد گرفت؟
رحمت الله بیژن پور تحلیل گر مسایل سیاسی در برنامه بازنگاه در مورد سیاست کشور در قبال پاکستان گفت: دولت باید یک سیاست مدون و سنجش های دقیق داشته باشد. وظیفه دولت این است که سیاست های خود را تعریف کند و مشکلات جامعه افغانستان را مطالعه و روابط و رفاقت خود را با کشورهای همسایه تنظیم کند. حوزه مذاکره ما با پاکستان متاسفانه سست است. موضوع دیورند و آب های داخلی خود را نمی توانیم مطرح کنیم چون توانایی دفاع و استفاده از آنان را در مسایل سیاسی کشور نداریم. متاسفانه نظام سیاسی آبی وعرضی ما تاکنون ایجاد نشده است.
وی افزود: از طرفی پاکستانی ها خواستار ورود طالبان به ساختار نظام هستند و در واقع آنان خواهان انتقال دولت به طالبان هستند. طالبان از اول پیدایش تاکنون علیه افغانستان فعالیت کرده است و اگر امروز بدون هیچ تعهدی آنان را بیاوریم و در دولت شریک کنیم قطعا بعدا آنان خواهان انتقال دولت به طالبان خواهند شد. در حقیقت به همین معنا است. پاکستان نیز در نتیجه سیاست نادرست ما که به لحاظ کمبود قدرت، بی نظامی و بی سیاستی است بر ما فشار وارد می کند. از طرفی هم اگر با طالبان نیز به توافق برسیم هیچ مشکلی حل نمی شود زیرا باز داعش به جای طالبان وارد میدان می شود و مشکلات ما همچنان باقی می ماند و ما همچنان تحت فشار پاکستان خواهیم بود.
وی افزود: شورای امنیت افغانستان باید در پیوند به ارگان های امنیتی و سکتور دفاعی، سیاست امنیتی افغانستان را تدوین کند. باید حوزه دیپلماسی سیاست گذاری سیاست خارجی افغانستان را تنظیم کند و سازمان ملل نیزباید بر این مذاکرات نظارت کند. بدبختی ما این است که اگر آمریکا دوست ما است، دوست صمیمی تر پاکستان است و اگر انگلیس دوست ما است دوست صمیمی و قدیمی تر پاکستان است. در واقع آسیبی که می بینیم از سوی دوستان خود می بینیم.
این آگاه سیاسی گفت: ما در حوزه سیاست خود با هند نمی توانیم فعالیت کنیم. هند کشور بزرگی است و می تواند در زمینه های زیادی مشکلات افغانستان را پوشش دهد اما به دلیل وضعیت موجود نمی توانیم از این کشور استفاده کنیم. در واقع ما دست بسته عمل می کنیم. زمانی که تفاهمنامه امنیتی با آمریکا را امضا کردیم باید تضمین می شد که در برابر حملات کشورهای همسایه در کنار ما قرار گیرد اما این بحث مطرح نشد. بر همین اساس نقطه فشار بر پاکستان وجود دارد.
رحمت الله بیژن پور با توجه به سیاست تعامل غیر محسوس حکومت با پاکستان، در اختیار داشتن طالبان به گونه ابزاری، در اختیار داشتن داعش، همراهی سیاست های کلان یا دوستان بین المللی ما با پاکستان گفت: ما از سیاست آب و ترانزیت خود استفاد نمی کنیم. از منابعی که داریم استفاده نمی کنیم. ما ضعیف هستیم و آنان قدرتمند، طبیعی است که نتایج مساوی نیست. پاکستان سیاست های بسیار پخته، مدون و پنهان برای برهم زدن دارد ولی ما با تضرع پیش آنان می رویم. با این شیوه نمی شود و باید ما بر اساس ضعف پاکستان عمل کنیم. ما حوزه مذاکرات با هند، روسیه و دیگر کشورها را جدی نگرفته ایم. یک زمانی روسیه با ما دشمنی داشت و ما هم تا ابد به دید دشمن با این کشور برخورد می کنیم. ما هم به دلخواه پاکستان عمل می کنیم و هم از پاکستان ضربه می خوریم.
وی افزود: سیاست ما تهدیدی برای جلوگیری از این اقدامات پاکستان نیست. دولت وحدت ملی نیز سیاست درست ندارد و حوزه مناسبات ما با هند عکس العملی بوده است یعنی زمانی که می خواستیم پاکستان را عصبی کنیم با هند مناسبات داشته ایم. در حال حاضر نیز سیاست اشرف غنی به تاثیر از روش های پیشین، به همان شکل صورت گرفته است. به نحوی که متاسفانه هند را به حاشیه برده ایم. از طرفی سیاست پاکستان نیز هیچ تغییری نکرده است. ما هزینه گزافی را به قیمت قطع مناسبات با هندوستان پرداختیم. افغانستان باید دوستان جدیدی پیدا کند و مذاکرات جدید نیز بر همین مبنا تنظیم شود.
بیژن پور در پایان گفت: ما همیشه به سمت پاکستان می رویم درحالی که نسبت به افغانستان سیاست آشکار و مشخصی را ندارد. منافع افغانستان باید در اصل قرار گیرد. در این صورت ما دشمن خود را تشخیص خواهیم داد. دولت باید تمامی طرف های قدرت و نظام حاکم را دور هم جمع کند و سیاست های اجرایی افغانستان تحت نام خطوط اساسی کشور را تدوین کند و به دولت پاکستان و دیگر دولت ها ارایه دهد. از طرفی هم اول باید منافع کشور را تعریف کنیم و سیاست گذاری داخلی را در حوزه سیاست مشخص کنیم.
کد (18)
>>> افغانستان با کشور های خارجی روابط زیر دارد:
۱. با کشور های مسلمان روابط برادری.
۲. با کشور های غیر مسلمان روابط دوستی.
۳. با بعضی کشور هایی که روابط استراتیژیک امضاً نموده است، به شمول کشور های همسایه و دور و نزدیک و اروپایی، روابط استراتیژیک.
۴. با کشور امریکا رابطه استراتیژیک با ضمیمه توافقنامه امنیتی، یعنی روابط استراتیژیک و امنیتی.
این که این روابط تا چه اندازه منافع امنیتی و اقتصادی ا فغانستان را تامین نموده است، قضاوت را میگذاریم به منسوبین دولت گذشته و دولت فعلی و مردم.
>>> حکومت افغانستان باید تمامن جاسوس های پاکستان را شناسائی وبه پاکستان تحویل دهد تا منبعد پاکستانی باشند
سرحدات تورخم وب.لدک را توسطدیوار سمنتی برای همیشه مسدود سازد
به کمک کشور ایران مسیر دریای پنجشیر را به سمت دریای هلمند تغیر دهد تا ولایات جنوبی که زمین های زراعتی هم دارند آب فراوان داشته باشند
از کشورهندوستان بخواهد تا در 34 ولایت افغانستان قونسلگری هایش را فعال سازد
یک موتر پاکستانی را اجازه ندهد که به سمت آسیای میانه برود ووافغانستان از طریق چین وآسیایمیانه وایران برای خود اموال وارد نماید
(( ر ))
>>> آقاى بيژتپور واقعت را گفتند . پاكستان چند قدم در دوستى از أفغانستان پيش است. تاريخ اين را ثابت كرد . مشكل أفغانستان پاكستان و غلامى قوم وابسته به پاكستان است. اين مايه نگ بر مردم أفغانستان است.
>>> شخصيت دانا و توانا ى است محترم بيژنپور صاحب . هميشه خوب و منتقى فظا و كنش هاى سياسى أفغانستان را بيان مى كنند . تا هنوز در تلويزيون هاى أفغانستان آدم خوشكلام و و خردمند نديدم . جاى تاسف است كه دولت از اين روشنفكران استفاده نمى كند. ايشان مشكلات أفغانستان با پاكستان را بسيار بيطرفانه و علمى بيان داشتند .
قيوم زابلى
>>> گفته هاى ايشان درست است . زمان ان رسيده كه دولت به دوستان ديگر خود مراجعه كند . جاى شرم و بى غيرتى به دولتمردان أفغانستان است كه پاكستان دست به هر كارى مى زند اما أفغانستان سكوت و مدارا مى كند. تحليلگر توانايست . به بنيان اختلافات بين اين دو ملت را روشن و پويا اشاره كردند . يكى زور مى گويد ديكرى امتياز.
محمد بغلان
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است