اگر بخواهم به دو نمونه از احتراز عطامحمد نور از خودفریبی اشاره کنم، ناگزیر به دو سخن از وی اشاره خواهم کرد که دیروز در دیدار با گروهی از جوانان شمالی و پروان گفت.

او در پیوند به لقب “مسعود ثانی” که از سوی برخی گروه‌ها در توصیف وی به کار می‌رود گفت: “مسعود، شخصیت بی‌بدیل تاریخ معاصر افغانستان است که هیچ کسی نمی‌تواند جای خالی او را پُر کند.” او مسعود را پدیده تکرارناشدنی خوانده و وی را شخصیت منحصر به فرد تلقی کرد.

او در حالی از شخصیت بی‌بدیل و تکرار ناشدنی مسعود یاد می‌کند که مدعیان جانشینی قهرمان ملی کشور در سیزده‌ سال گذشته عمدا یا ناآگاهانه تلاش داشتند تا با بزرگ‌نمایی نقش خود در دوره جهاد و مقاومت، حتی نقش بی‌بدیل رهبری قهرمان ملی را کوچک جلوه دهند.

او همچنان در پیوند به پرسشی در باره رهبری جامعه تاجیکان افغانستان توسط وی گفت: تاجیکان، هنوز رهبر ندارند.” او در حالی منکر مقام رهبری خود در میان تاجیکان شد که امروزه حتی کسانی که به تعداد انگشتان دودست مان هوادار ندارند، خود را رهبر بلامنازع این قوم باافتخار می‌خوانند. آیا می‌توان خودفریبی و توهم‌زدگی بیش‌تر از این سراغ داشت که کسی که حمایت میلیونی توده‌ها را دارد خود را رهبر نخواند و اما چند شارلاتان دنیای سیاست اکت و اداهای رهبری را در بیاورد؟


عبدالشهید ثاقب

>>>   واقعا که جناب عطامحمد نور والی بلخ وریس عمومی جمعیت اسلامی افغانستان حمایت ملیونی توده های نه تنها تاجیک بل از سایر اقشار مردم کشور مارابا خود دارد که مثال زنده ان دیدو وادید مردمان ولایات وولسوالی ها وقرا وقصبات اعم از تاجیک وپشتون هزاره وازبک وسایر ملیت ها وطن ما را شامل است هرروز مردم جوقه جوقه به ولایت بلخ سفر میکنند وبا اقای نور صحبت میکنند ومشکلات شانرا بوی مطرحه میکنند وخواهان رفع مشکل محیطی شان میشوند همین است خصلت رهبر مردمی که بیدون تعبیض قوم وزبان مردم کشور را با خود داشته باشد ویکسان در غم واندوه ان ها خود را شریک بداند این از شکسته نفسی ودرایت فکری وتعقل واندیشه ان است که با وصف حمایت بیشمار مردمی هنوز هم خود را خودش رهبر خطاب نمیکند ومیگذارد این موضوع را بمردم مشک ان است که خود بوی دهد نه که عطار گوید .
سید هاشمی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است